Translate

Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

Τα παιδιά σου , δεν είναι παιδιά σου...

Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή.

Δημιουργούνται διαμέσου εσένα, αλλά όχι από σένα

Κι αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.

Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου

Αφού ιδέες έχουν δικές τους.

Μπορείς να δίνεις μια στέγη στο σώμα τους, αλλά όχι και στις ψυχές τους

Αφού οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο

που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου.

Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις

αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα

Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω ούτε ακολουθεί στο δρόμο του το χτες

Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου

ωσάν ζωντανά βέλη ξεκινάνε για να πάνε μπροστά.

Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς προς το άπειρο

και κομπάζει ότι με τη δύναμή του

τα βέλη του μπορούν να πάνε γρήγορα και μακριά.

Ας χαροποιεί τον τοξότη ο κομπασμός του

Αφού ακόμα κι αν αγαπάει το βέλος που πετάει

έτσι αγαπά και το βέλος που μένει στάσιμο.”

Χαλίλ Γκιμπράν

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω... τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο!


"... Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι,
 τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο. 

Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, 
αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο...
 
Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα:
  •   Να μοιράζεσαι τα πάντα. 

  • Να παίζεις τίμια. 

  • Να μη χτυπάς τους άλλους.

  • Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες.
  • ·        Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.
  • ·        Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου.
  • ·        Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.
 
  • ·        Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.
  • ·        Να κοκκινίζεις.
  • ·        Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό.
  •       Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.
  •      Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα.

  •    Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να μένεις μαζί με τους άλλους.
  •    Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο μέσα στο δοχείο από φελιζόλ. Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και το φυτό προς τα πάνω. Κανείς πραγματικά δεν ξέρει πώς και γιατί, αλλά όλοι μας μοιάζουμε σ’ αυτό.
  •    Τα χρυσόψαρα, τα χάμστερς, τα άσπρα ποντίκια, ακόμη κι ο μικρός σπόρος μέσα στο πλαστικό δοχείο, όλα πεθαίνουν. Το ίδιο κι εμείς.
  •     Να θυμάσαι τελικά τα βιβλία και την πρώτη λέξη που έμαθες ...την πιο ΜΕΓΑΛΗ απ’ όλες: τη λέξη ΚΟΙΤΑ.
 Από το ομώνυμο βιβλίο του Robert Fulghum